KADIN KADIN BÜYÜMEK...

Ben de nefessiz kalıncaya kadar kahkahalarla koştum bu yollarda.Soluklandığım köşe başlarında öpüştüğüm adamlar oldu.Herbirini unutulmaz diye bağışladığım adamlar...

Bahçendeki kırık çiçeklerinin bazılarında benim ayak izim vardı.Özür dilediğim birçok şeyi de aslında bilerek yapmıştım.Ben de kötüydüm yani;yatağında battaniyeye sarılmış, küçük hayat hikayelerini okurkenki zamanlarıma rağmen.

Yani aşk!Yakınımda oluşunu sevdim de ben de ıslık gibi küfürler bıraktım hayatıma.Suratıma tokat gibi çarpan kahramanlıklarım vardı.Ve her kahramanlığın başka bir kaybedişi doğurduğunu göremediğim yaşlarımdan büyüktüm artık.

Geç kalınmış herşeyde, birazcık sen de vardın ya, bunu bilmekti yeni yaşım...

Ve atılan her adımın, aslında atılmamış tüm adımların telafisi iin olduğunu anlamaktı üflediğim mumlar..

İçimden kazıyarak kopardığım yalnızlıklarımdı mum diktiğim pastalar.

Ve aşk; Sen hep güzeldin, benim baktığım aynalarda...Sen sadece çapkın gülüşlerin, buruşmuş çarşaflara dönüşmesi değildin.Ve biz yeni dikilen mumlarda görecektik bunu.

Her yaş başka bir aşkı gösterecekti.Kaybettiğin ya da yokluğunu düşünemediğin herşeyin de aşk olduğunu, doğum günlerinin unutulduğu yaşlarda öğrenecektik.

Ve biz;aşkın aslında özgürlük olduğunu toprakla tanıştığımızda görecektik...